تأثیر ابزارهای نفوذ و ذخیره‌ا‌ی توسعه کم اثر در مدیریت رواناب شهری سنندج

در سال‌های اخیر توسعه کم اثر به‌عنوان روشی شناخته شده، بهترین و مقرون به صرفه‌ترین راه حل را در مدیریت و کاهش اثرات منفی سیلاب شهری ارائه نموده است. این روشِ کاربردی با بهره‌گیری از ابزارهای دوستدار محیط زیست، گامی مؤثر در توسعه پایدار بوده و اثرات شهرنشینی بر سطوح نفوذناپذیر را کاهش داده و در تغذیه و نفوذ آب‌های زیرزمینی مؤثر است. هرچند که ظهور ابزارهای توسعه کم اثر در مدیریت آبهای سطحی و حفظ کیفیت آن بسیار مؤثر است، ولی جانمایی این تجهیزات و استفاده بهینه از هر یک متناسب با شرایط محیطی در حال تغییر است. در تحقیق حاضر با استفاده از ابزارهای سلول نگهداشت ذخیره، بشکه باران، بام سبز، جوی‌باغچه و اعمال سناریوهای مختلف بارشی در دوره‌های بازگشت 2 تا 100 ساله شهر سنندج مستخرج شده از داده‌های آماری به مقایسه و اندازه‌گیری میزان حجم و نوع رواناب در هر زیرحوضه در دو دوره زمانی قبل و بعد از توسعه پرداخته شد. برای مدل‌سازی هیدرولیکی و هیدرولوژیکی حوضه یادشده از نرم‌افزار SWMM 5.1 آژانس حفاظت محیط‌زیست آمریکا استفاده شد و با اعمال ابزارهای توسعه، میزان تغییرات پایش شد. از مهم‌ترین نتایج این پژوهش می‌توان به تغییر شکل هیدروگراف، کاهش 50 درصدی زمان تمرکز و کاهش 35 تا 50 درصدی دبی اوج با استفاده از روش‌های توسعه کم اثر در شهر سنندج اشاره کرد. به‌طور کلی با طبقه‌بندی تجهیزات به ابزارهای نفوذ و ذخیره‌ای در کنترل روانابهای شهری می‌توان بهترین الگو را برای بازگشت به شرایط پیش از توسعه و یا حتی مدیریت سیلاب در نواحی خطرپذیر شهری انتخاب کرد.